Στα τελευταία λεπτά της ταινίας ο
Άντονι Χόπκινς (2ο Όσκαρ μετά τη Σιωπή των αμνών, στα 83 του) αποχαιρετά τη
διαύγειά του εντελώς, εισέρχεται πλήρως στο κόσμο της άνοιας και της άγνοιας διατηρώντας μόνο άψογα τον έλεγχο του χαρακτήρα-ήρωά του. Η κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου
γαλλικού θεατρικού έργου του Φλοριάν Ζελέρ (από τον ίδιο το σκηνοθέτη
και τη συμβολή του Κρίστοφερ Χάμπτον στη διασκευή του σεναρίου) έρχεται για να υπενθυμίσει τη μοναχικότητα της
τρίτης ηλικίας και την αντιστροφή των ρόλων γονέα-παιδιού, πατέρα-κόρης.
Σε μια εποχή εγκλεισμού και πανδημίας , η υγεία του σώματος αλλά και του μυαλού είναι ζήτημα όλων!
Στη σχέση μεγαλύτερων και νεότερων, το δυσκολότερο είναι η συνεργασία!
Και το διακύβευμα είναι η αγάπη. Ας θυμηθούμε το βασιλιά Ληρ του ΣΑΙΞΠΗΡ που θέλει να δώσει το
βασίλειό του από τις τρεις θυγατέρες του, τη Γονερίλη, τη Ρεγάνη και την
Κορδέλια σε αυτήν που θα τον πείσει για το μέγεθος της αγάπης της...
