Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΑΝΙΑ

ποιο το τραγικότερο πρόσωπο και γιατί;
μα φυσικά, το πρόσωπο που δεν ξέρει την ταυτότητά του (άρσεν ή θήλυ)
Στην Κοπεγχάγη της δεκαετίας του 1920 ο ζωγράφος Άιναρ Βέγκενερ αντικαθιστά για χάρη της επίσης ζωγράφου γυναίκας του, Γκέρντα, ένα θηλυκό μοντέλο. Μια εμπειρία που θα τον μεταμορφώσει, θα τον κάνει να ανακαλύψει την αληθινή ταυτότητά του και θα τον σπρώξει να γίνει ένας από τους πρώτους διεμφυλικούς που προχώρησαν σε αλλαγή φύλου.


«Πρόκειται για μια ιστορία αυθεντικότητας, ταυτότητας και θάρρους, μα πάνω απ’ όλα μια ιστορία αγάπης. Για έναν γάμο που μεταμορφώνεται. Για τα εμπόδια της ζωής που, ως ντουέτο, η Λίλι και η Γκέρντα, καλούνται να υπερπηδήσουν. Και το τρομακτικό είναι πως, 100 χρόνια μετά την εποχή της Λίλι, το κίνημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν έχει αλλάξει πολύ... Η Λίλι ήταν μια πολύπλοκη προσωπικότητα. Ήλπιζα να καταφέρω να καταδυθώ στον κόσμο της και να κατανοήσω τη δική της οπτική. Ανάμεσα στους Πολέμους υπάρχουν περίοδοι όπου και πάλι ο εφησυχασμός, σε προσωπικό επίπεδο, δεν είναι δυνατός. Έχοντας δει τόσο θάνατο και συνειδητοποιώντας πόσο σύντομη είναι η ζωή κατανοείς πως έχεις μια και μοναδική ευκαιρία να ζήσεις. Το θέμα είναι να επιλέξεις το σωστό τρόπο που θες να τη ζήσεις. Με αυθεντικότητα ή στη σκιά; Δουλεύοντας τον ρόλο έπρεπε να απελευθερωθώ τελείως και σωματικά και ψυχολογικά ώστε να κατανοήσω πως το φύλο και η σεξουαλικότητα δεν είναι πάντα ταυτόσημα. Ελπίζω να το κατάφερα.» - Έντι Ρεντμέιν


«Η Γκέρντα και η Λίλι ξεκινάμε σαν ομάδα, αλλά στην πορεία, η Γκέρντα νιώθει πως παραγκωνίζεται. Τότε συνειδητοποιεί πως η σχέση τους θα άλλαζε και πως θα έπρεπε να αφήσει τη Λίλι να ζήσει όπως πραγματικά ένιωθε. Δεδομένου πως την αγαπούσε απεριόριστα την εμψύχωσε και την ενθάρρυνε να προχωρήσει, ούσα δίπλα της σε όλη τη διαδρομή. Ήταν υπέροχη η συνεργασία μου με τον Έντι. Σε κάθε σκηνή τον παρακολουθούσα και αντιδρούσα σε ό,τι εκείνος μου εξέπεμπε.» - Αλίσια Βικάντερ


                                                                
 ΥΓ. ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΖΑΝ ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΗΡΩΩΝ
Από την ταινία αξίζει το βλέμμα ψυχής των πρωταγωνιστών. Τόσο γεμάτα λόγια αυτά τα μάτια του Άιναρ, της Γκέρντα, της Λίλι... όλα τα διλήμματα, οι ανασφάλειες , οι αναστολές, οι ενστάσεις, η θλίψη, η δυστυχία, οι αποστροφές, οι προβληματισμοί,  οι απορίες , η συμπαράσταση αλλά και η ενοχή στα βλέμματα. Δεν χρειάστηκαν λόγια, τα σιωπηρά βλέμματα στα κοντινά πλάνα... ζωγράφιζαν... τα είπαν και δεν τα είπαν όλα. ΟΣΚΑΡ ΕΡΜΗΝΕΙΑΣ ΜΑΤΙΩΝ!!!!!!!!!!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου