νοτιάς

Ο Σταύρος πάσχει από μυθοπάθεια .Είναι αρρώστεια; Είναι προσόν; Θα θέλατε να κολλήσετε;

ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ "ΟΣΤΡΙΑ"
Νότιος άνεμος η Νοτιάς Ε! Όταν φυσάει νοτιάς έχουμε υγρασία κι έτσι η γη ετοιμάζει τους σπόρους να καρπίσουν, τα δέντρα να γεννήσουν. Νοτιάς λοιπόν, σημαίνει γονιμότητα και καρποφορία. Βέβαια σκουριάζει και τα σίδερα και τρυπάει τα κόκαλα, που λέει ο λόγος, όταν είναι στις κακές του. Γιατί ο Νοτιάς είναι πειραχτήρι. Φυσάει στις κάτασπρες αυλές και στις θολωτές καμάρες σφυρίζει, ψιθυρίζει, πεισμώνει είναι δηλαδή ένα ζιζάνιο, αγόρι ελληνόπουλο που παίζει αλλά και δημιουργεί.

Όταν οι μεγάλες τιμές βαρομετρικής πίεσης βρίσκονται στα νότια του σημείου που βρισκόμαστε, τον άνεμο που θα γεννηθεί οι ναυτικοί τον λένε ΟΣΤΡΙΑ, λέξη με γιαγιά βενετσιάνα που εκτοπίζει την ελληνίδα ΝΟΤΙΑΣ στις συζητήσεις πάνω στο καράβι.  Για τους στεριανούς της νότιας Ευρώπης ο Νοτιάς είναι υγρός μπορεί να φέρει και τη βροχή και εάν συμβεί να είναι «μαλακός» προσφέρει έως και απόλαυση.  

οξειδώθηκα μες στον ΝΟΤΙΑ των ανθρώπων

μακρινή μητέρα ρόδο μου αμάραντο.

Οδυσσέας Ελύτης

Ο Γιάννης Τσαρούχης τον φαντάζεται νεαρό και αμούστακο να κρατάει πήλινο δοχείο νερού και να το αδειάζει. 
Ο ίδιος ο Τάσος ΜΠΟΥΛΜΕΤΗΣ σημειώνει:

Όλοι οι ήρωες του «Νοτιά» έχουν ένα πρόβλημα διαχείρισης της απώλειας, με εξαίρεση τον πατέρα του Σταύρου (Ταξιάρχης Χάνος ) που καλύπτει το πρόβλημα με ένα ψέμα. Πάνω σε αυτό στήνει μια επιχείρηση που πάει καλά, και χτίζει μια οικογένεια. Από εκεί και πέρα, όμως, υπάρχουν μια σειρά από πρόσωπα στην ταινία που κάτι έχουν χάσει στη ζωή τους. Η μάνα (Μαρία Καλλιμάνη ) ήθελε να ταξιδέψει, αλλά δεν το κατάφερε γιατί έμεινε έγκυος στον Σταύρο, τον ήρωά μας. Ο φωτογράφος (Θέμης Πάνου ) μετρά μια απώλεια που έχει μετατραπεί σε καθήλωση, αφού δεν παντρεύτηκε και δεν ξανάβγαλε φωτογραφίες. Ακόμη και ο δάσκαλος, που εμφανίζεται σε μια σκηνή της ταινίας, φοράει πένθος, εξυπηρετώντας οπτικά τη θεματική της απώλειας. Ο πρωταγωνιστής, τώρα, δεν ξέρει να διαχειριστεί την απώλεια και όταν χάνει αυτό που αγαπάει, αποδομεί τους μύθους. Αυτό είναι ένας συμβολισμός/αλληγορία για το σήμερα και για την ελληνική κοινωνία, η οποία, διαλύοντας τους μύθους της, τελικά αποσυντίθεται.
Γιατί φυσάει ο «Νοτιάς»
Είμαι άνθρωπος του Νότου. Στην Τζια, όπου παραθερίζω, οι περισσότεροι χτίζουν τα σπίτια τους να βλέπουν Δύση. Κοιτώντας όμως προς αυτήν την κατεύθυνση, βλέπουν από πού ήρθαν. Όταν πάω διακοπές, δεν θέλω να βλέπω από πού ήρθα, αλλά πού θέλω να πάω... δηλαδή το Νότο. Πάντα μου άρεσαν τα άκρα της Υφηλίου. Ένα από τα όνειρά μου ήταν να πάω στο Ακρωτήριο της Καλής Ελπίδας, το οποίο επισκέφτηκα το 2001. Επίσης, έχω φτάσει μέχρι την Ουσουάια, την πρωτεύουσα της Γης του Πυρός, που είναι η νοτιότερη πόλη στον κόσμο. Με τραβάει ο Νότος, γιατί έχει μια μελαγχολία. Έχει μαγνήτη. Ο Βορράς, από την άλλη, έχει μια δύναμη που σε διώχνει. Για μένα ο νοτιάς έχει όντως ψυχοσωματικές διαστάσεις. Σε επηρεάζει. Όταν σε πιάνει μια θλίψη, τότε προς τον Νότο θέλεις να δραπετεύσεις.